Pîyê mi (Hîkaye)

Erê pîyê mi, to rê çi vajî çi nêvajî! Çimanê to de ez lajêko senîn a! Nêzana. Ma yewbînî de aşt nêbî. La ti zanê ez dewlete de zî aşt nêbîya. Serewedaritişê mi kêmî nêbîyê la êdî edizyaya. Eke bipersî, to ra hes kena. Zanena ti zî mi sînenê û kerdenanê mi ver hêrs zî benê. Badê na têkîlîya têmîyan kewte, zerrîya to de mi çiqas ca girewto nêzana.
Maya mi sey to nebî. Aye bi kerdenanê mi yê rind û xirap a mi ra hes kerdêne. Sînayîşê maya mi tahmêko cîya dayêne mi. Werrekna ma yewbînî bidîyêne la nêbî. Badê hîrê serran musaya ke dinyaya xo bedilnaya. Qandê cû zerrîya mi hîna zî tewena. Werrekna verê ke dinyaya xo bibedilna mi a bidîyêne.

Erê babîyo zerrîpak

Mi rayîrê xo weçîna. Kewta amacanê xo pey. Çunke mi ciwîyayîşêko edetî nêwaştêne. Senî resta nê hizrî? Serê de ciwîyayîşê to û maya xo mi qet nêecibna. Badê cû ciwîyayîşê kekoyanê mi qet bi weşîya mi nêşî. Badê ke mi dewlete şinasnê, mi vat: “Wina nêbeno. Ganî rayîrêko bîn estbo?” Naye ser o vejîyaya raywanîyêka dergûdila.
Mamostayê mi yê yewinî ti û maya min a. Çiqas şima ra tesîr bîya, duştê şima de zî vinderta. No çarenusêk nîyo. Mabeynê pî û maye û qeçekan de têkîlîyêka winasî esta. Qeçekî hem babî û dadîye ra tesîr benê hem zî duştîye kenê. Bi no tewir raverşîyayîş beno . Qeçekê ke bi maye û pî de aşt ê zî estê. Edetî ciwîyenê û zafane zî ciwîyayîşê edetî danê dewam kerdene. Beno ke bi no tewir ciwîyayîş zî lazim bo.
Pîyê mi! Ê serranê qijkek de heme vatişê ke to vatêne, mezgê mi de yew bi yew qeyd bî. Wexto ke mi rayîrê xo weçîna, tesîrê nê vatişan zaf bî. Eşkena vajî ke rayîr to verê mi de ravist. Ê estanikanê şanan reng da ciwîyayîş û têkoşînê mi. Qandê cû cîya bîyayîş, yewbînî ra durî kewtiş de para to zî esta. Ez çi bikerî! Maya mi ê meyîtanê ke Çêrmûge de dîye ke raste de teşîr benê bermayêne. Ez bermayîşê maya xo ver zaf qehiryaya. Ganî mi ê hesirî bidayêne vindarnayene. Ê meyîtê ke koyan ra ardibî , zerrîya maya mi tewênayêne. Wina cigêrayîşê mi zêdîya. Mi dest de nêbî la ez bîyêne şahid. Rewşa şarê ma, welatê ma wina bî. Eke ez bêveng û vaj bîyêne, tirêm bîyêne layiqê to?

Keko

New lajî, yew zî kênaya to esta. Beno ke no het ra ti xo serkewte vînenê. Wa bo. Nûredînî zî da ser rayîrê şorişî. Hewnê min û ey o bî ke ma Koyanê Kurdîstanî de biresê yewbînî. Labelê, çi heyf ke, Nûredînî bi lezkanî xo verda xorînîya koyan. Zaf gêraya ci la çarenus her dîyar nêbî. Êdî hêvîya mi nêmenda. Bawer nêkena ke rêça ey bivîna. Coka zî tim mezgê xo de hesaban kena. Zerrîya mi tim tewena. Seba ke nêeşkena tewayîşê xo biyarî ziwan, zîyader bena lete bi lete. Erê, dej wenişto zerrîya mi ser. Êdî zanena ke nê dejî ra nêreyena. Qandê cû mi no dej qebûl kerd, tey bîya embaz. Vêşî zî dejê xo xo rê kerd Mamosta.
Ê to senîn bî, nêzana. Vatişan gore vîndîbîyayîşê Nûredînî ver zaf tewenê. Mi rê vatêne: “Kes nameyê Nûredînî nêano ziwan”. Vanê: “Eke Nameyê Nûredînî bihesno zerrîya ci qeldîyena”. Vanê: “Yew fotografê Nûredînî bivîno, hîrê xo şino”. Ez vana qey temamê cuya to de naye ra giranêr çîyêk çin bî. Erê, ez bîya sebeb ke şiro koyanê welatî. Keko, pîyê mi; di rayîrî estbî, yan do bişîyêne leşkerîya tirko û biameyêne duştê mi de şer bikerdêne yan zî do biameyêne û kîşta mi de vera îşxalkeran şer bikerdêne. Sewbîna çare çin bî ke. Ne ez ne zî Nûredîn ma dej nêda to, rastîya welatî dejnayox a û to para xo ci ra girewte. Hêvî kena ke wextêko kilm de ma peynî bi nê dejan biyarê.

Îsmetê Kaşka, pîyê mi

Wexto ke to telefonî ser o vat: “To ziwanê xo xo vîra kerdo. Ez to de qisey nêkena”. To dersêka hole daye mi. Ha yo musaya ziwanê xo û bi ziwanê xo to rê nusnena.
To giranîye daye bîyayîşê bîyolojîkî ser. Mi giranî daye bîyayîşo felsefe, îdolojî, sîyaset, rêxistin û vêşer zî şerî ser. To gore ez bê zuryet a. Mi gore ti bêpergal û bêhişê netewî yê. Hêvî kena ke ameyoxê şarê ma de zuryetî welatêko azad û neteweyêka demokratîk de bicuyê. Çi laj û kênayî maye û pîyê xo ra cîya memanê.
Erê bavo, to mîyanê baxçeyê xo de emir vîyarna. Ez zî mîyanê welatî de bi mirdîya xo gêraya. Ti halê xo ra, ciwîyayîşê na dinya ra razîyê yan ney ez nêzana. Ez bi xo bi ciwîyayîş û têkoşîn kerdişê xo ra razî ya. Eke fina bêrî rîyê erdî ser, fina no rayîrî xo rê weçînena.
Ti zanenê, ma mîyaneyê dişmenî şikna. Pirnika ci ra gonî arde. Heyfê verênanê xo zî genê. Na babete wina ya. Labelê xiyanet û xayinan ra zaf bîya aciz. Korfamîya beşêkê kurdan zî ez kerda nêweş. Pêrodayîş bê mabên dewam keno. Hîna şero peyên û hîra nêameyo kerdiş. Êdî ti fam bike, aso aseno la restişê ci rê hîna mendo.

Dinya bedilnayîş

Şeş mengê to yê peyênî zehmet vîyartê. Werrekna ez kîşta to de bîyêne. Mi xizmeta to bikerdêne. Çi heyf ke nêbî. To dinyaya xo bedilna. Sey Îmike û Nûredînî. Ez zî, ma pêro peynîye de kewenê binê herre. Hîna nêyeno zanayene, badê merdişî se beno. Her çî tena madîyo yan ney. Feza fezayêka senîn a? Nêyeno zanayene. Çalareş çi çalareş a? Çalareş ra wet çi esto, qet nêzanîyeno. Ruh rastî zî perreno asmênî yan ney? Nêzan. Eke winî bo -ruh bipero asmênî- ti do maya mi bivînê. Eke winî bo ti do verar bifînê Nûredînî. Beno ke o wext tewîyayîşê to bibo kêmî.
Erê pîyê mi, mi zaf planî viraştê. Hîna wazena zaf çîyan bikera. Ge-gane vana: “Tirêm emrê mi qîm keno ke ez plananê xo ser fînî”. Ciwîyayîşêko herikbar ha vernîya mi de. Êdî nefeso peyên ez do senî bida nêzana la bawer bike mi bi mirdîya xo têkoşîn kerd. Îhtîmalêko gird wexto ke dinyaya xo bibedilna zî ez do to ra durî ba. Ti vînenê na dinyaya globale de ma çiqas yewbînî ra kewtê durî. Labelê to, dayîke, Nûro tim zerrîya xo de hîs kena û ez do tim hîs bikera.
Nika bimane weşîye de
Lajê to Azad Ararat